Żywy Różaniec

Żywy różaniec

Formacja:

„Żywy Różaniec” – wspólnota osób, które modlą się codziennie na różańcu.
Każda „Żywa Róża” składa się z 20 osób, a każda z nich odmawia codziennie przynajmniej jedną tajemnicę różańca. Koniecznie jednak tę, która zostaje powierzona do rozważania i odmawiania raz w miesiącu, przy „zmianie tajemnic”. Przy tej zmianie, co miesiąc, wszystkim członkom przydziela się nowe tajemnice do odmawiania, w taki jednak sposób, aby w jednej „Żywej Róży” były każdego dnia odmówione wszystkie tajemnice w sumie dwudziestu. Tak więc, nawet, gdy poszczególni członkowie „Żywej Róży” odmawiają dziennie tylko jedną tajemnicę, to w całej Róży rozważany jest cały różaniec, czyli wszystkie części i tajemnice. Przy dokonywaniu zmian uważamy, żeby co miesiąc każdy uczestnik tej modlitwy miał do rozważenia kolejna tajemnicę.
Wszyscy członkowie „Żywej Róży” modlą się w tej samej intencji, która jest również zmieniana co miesiąc.

Członkowie Żywego Różańca spotykają na:

  • spotkaniach formacyjne z Ks. Proboszczem – raz w miesiącu
  • przez Mszą św. wieczorną w każdą środę na rozważaniu tajemnicy Różańca św
  • rekolekcjach formacyjnych – wyjazdowych

Tajemnice Różańca św.

1. Radosne:

  • Zwiastowanie – „Anioł jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię (…) Na to rzekła Maryja: Oto Ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa” ( Łk 1,35,38)
  • Nawiedzenie – „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twego łona. A skądże mi to, ze Matka mojego Pana przychodzi do mnie?. Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie.” ( Łk 1, 42-44)
  • Narodzenie Syna Bożego – „Kiedy tam przybyli, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie.” ( Łk 2, 6-7)
  • Ofiarowanie – „Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu.” ( Łk. 2,22)
  • Odnalezienie w świątyni – ” Odnaleźli Go w świątyni. Jego Matka rzekła do Niego: Synu, czemuś nam to uczynił? Lecz On im odpowiedział: Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?” ( Łk 2,46n)

2. Światła:

  • Chrzest Jezusa w Jordanie – ” A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody (…) A głos z nieba mówił: « Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie»” (Mt 3, 16-17)
  • Objawienie się Jezusa na weselu w Kanie – Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie.” ( J 2,11)
  • Jezus głosi Królestwo i wzywa do nawrócenia – ” Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże: nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.” ( Ml 1,14-15)
  • Przemienienie Jezusa – „Wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe.” ( Łk 9,28-29)
  • Ustanowienie Eucharystii – ” Wtedy rzekł do nich: Gorąco pragnąłem spożyć Paschę z wami, zanim będę cierpiał (…) Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie połamał go i podał mówiąc: To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moja pamiątkę! ( Łk 22, 15,19)

3. Bolesne:

  • Modlitwa w Ogrójcu – „Upadł na kolana i modlił się tymi słowami: Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich! Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie! Wtedy ukazał Mu się anioł z nieba i umacniał Go.” ( Łk 22, 41-43)
  • Biczowanie – Wówczas Piłat wziął Jezusa i kazał Go ubiczować.” ( J. 19, 1)
  • Cierniem ukoronowanie – ” Żołnierze uplótłszy koronę z cierni, włożyli Mu ja na głowę i okryli Go płaszczem purpurowym. Potem podchodzili do Niego i mówili: Witaj królu żydowski! I Policzkowali Go.” ( J 19 2-3)
  • Dźwiganie krzyża – ” On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Boża.: ( 2Kor 5,21)
  • Śmierć na krzyżu – „Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: Niewiasto, oto syn Twój. Następnie rzekła do ucznia: Oto Matka twoja. I od tej godziny uczeń wziął Ja do siebie.: ( J 19, 26-27)

4. Chwalebne:

  • Zmartwychwstanie – ” Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu (…) Nadszedł potem także Szymon Piotr, wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna (…) Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. ” ( J 20 , 3-8)
  • Wniebowstąpienie – „Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy” ( Łk 24, 50-51)
  • Zesłanie Ducha Świętego – „Ukazały się im także języki jakby z ognia i wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym. Wtedy stanął Piotr razem z Jedenastoma i przemówił do nich donośnym głosem: W ostatnich dniach – mówi Bóg – wyleję Ducha mojego na wszelkie ciało i będą prorokowali synowie wasi i córki wasze.” ( Dz. 2, 1n)
  • Wniebowzięcie – ” Cała piękna jesteś, przyjaciółko moja! Nie ma w tobie skazy. Kimże jest ta, która świeci z wysoka jak zorza, piękna jak księżyc, jaśniejsza jak słońce?” ( Pnp 4, 7; 6,10 )
  • Ukoronowanie – „Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu.” ( Ap 12,1)